Pieprzne ciekawostki
"Ziarenka" pieprzu to ususzone
owoce pnącza zwanego pieprzem czarnym. Roślina pochodzi z
południowych Indii, wymaga dużych opadów, ale i okresów suszy.
Pieprz oplata się wokół pni drzew - a na plantacjach rośnie
pnąc się po specjanie przygotowanych kijach, i pnie się uparcie
nawet do 8 metrów wysokości :). Roślina ma drobne żółte kwiaty,
tworzące podłużne grona. Każde grono kwiatowe przekształca
się w grono owoców, które ma od pięćdziesięciu do sześćdziesięciu
ziarenek. Owoce pieprzu, dojrzewając zmieniają barwę na czerwoną,
stając się coraz pikantniejsze.
W kuchni używamy pieprzu czarnego i białego, ale można tez
dostać inne "kolory". O kolorze pieprzu decyduje
moment zbioru i sposób jego przetwarzania owoców.
Pieprz czarny- to ziarenka zrywane jako niecałkiem dojrzałe,
które następnie są suszone na słońcu, aż do pociemnienia skórki.
To właśnie wysuszona, czarna skórka pieprzu nosi w sobie sekret
ostrego smaku.
Pieprz biały- to ziarenka. które zostały zerwane po dojrzeniu
owoców, a następnie wymoczone w wodzie, obrane ze skórki i
dopiero wtedy suszone na słońcu. Pieprz biały, nie jest tak
ostry, jak czarny, ale ma za to bardziej wyrafinowany smak.
Proces "obierania ze skórki" jest dość pracochłonny,
stąd znaczna róznica w cenie, obu rodzajów przyprawy.
Pieprz biały zyskał największe uznanie
wśród europejczyków, doskonale nadaje się do białych sosów
i harmonizuje z wieloma "europejskimi ziołami".
W Stanach Zjednoczonych, większym powodzeniem cieszy sie pieprz
czarny. Statystyczny Amerykanin zjada rocznie około sześćdziesiąt
łyżek pieprzu!
Suche
ziarenka czarnego i białego pieprzu, przechowywane w
całości, zachowują pikantny smak i aromat przez wiele
lat, ale po rozrdobnieniu tracą go w ciagu kilku miesięcy.
Dlatego powinno się przyprawiać potrawy pieprzem świeżo
zmielonym.
|
Na rynku możemy tez kupić pieprz zielony- czyli
niedojrzałe owoce pieprzu zakonserwowane bezpośrednio po zerwaniu.
O tym jak pieprz trafił do Europy,
pisaliśmy już wielokrotnie, pozwolę sobie tylko przypomnieć,
że znali go już starożytni Rzymianie i Grecy, którzy sprowadzali
go z Indii drogą lądową. Ale dopiero Portugalczycy, za sprawą
sławetnego Vasco da Gamy, spopularyzowali tą, jakże niezbędną
przyprawę.
|